En in Jayapura

Inmiddels is het hier zondagochtend 4.30 uur en ben ik wel een beetje klaar met slapen. Ongeveer een uur geleden werd ik wakker, heb de oproep tot gebed van de plaatselijke moskee kunnen horen, daarna nog een poging gedaan om verder te slapen, iets te lezen en een puzzel te maken maar de slaap bleef weg. Dan maar proberen Nederland op de hoogte te brengen, in elk geval even wat te typen, dan kijken we later wel of we internet hebben.

Even terug in de tijd:
Donderdagochtend super relaxt vertrokken uit Ermelo met de trein. Age zou vanuit Utrecht zelf naar Schiphol komen, Lotte was al in Ermelo en ging met ons mee en Jan was bij vader en moeder Versluis en ging ook met ons mee. Op het station kwamen mijn schoonouders en Grace een zus van Adriaan ons uitzwaaien. We waren mooi op tijd op Schiphol en al snel was Age er ook. Op naar het inchecken, bagage afgeven, de douane en de paspoortcontrole. De overeenkomst tussen deze 4 onderdelen? Wachten! Daarna wat rondgelopen en een late lunch met uitzicht op vliegtuigen om langzamerhand naar de gate te gaan. Daar bleek al snel dat we vertraging zouden hebben: 10 minuutjes werd een kwartier, een half uur enz. Uiteindelijk zijn we een uur later vertrokken. De vlucht zelf was lang maar redelijk te doen, veel turbulentie. We werden goed verzorgd en aten onder andere rendang ( smoor vlees) met rijst als ontbijt.....ik wist niet dat ik het kon.

Trouwens vliegen met de broertjes Versluis is een belevenis op zich. Waar Adriaan zich ""luchtvaartenthousiast" noemt en Jan ten minste net zo enthousiast is lijkt dat zich te vermenigvuldigen als ze samen zijn. Alle bijzonderheden worden gezien en besproken en de vliegvelden zijn uitvoerig bestudeerd voor vertrek. Zo kan het zijn dat Adriaan bij het stijgen maar vooral ook bij het landen ineens met een plattegrond van het vliegveld voorzijn neus zit. En ik? Ik ben niet eens meer verbaasd.....

Aangekomen ik Jakarta na weinig slaap en een reis van ongeveer 14 uur was het even spannend; ik had vanuit Nederland contact gehad met een hotel in de buurt van het vliegveld. We moesten ongeveer 10 uur wachten op onze volgende vlucht en wilden dat niet rondhangend op het vliegveld doen. Na mijn eerste telefoontje naar het hotel moest ik een mail sturen, geen reactie, nog maar een keer een mail, weer niets. Toen maar weer gebeld, toch nog weer een mail naar een ander adres en het zou geregeld zijn, we zouden opgehaald worden van het vliegveld. Wat was ik blij toen ik op het vliegveld ook echt iemand zag staan met een bordje van het hotel en mijn naam er op!

Op het vliegveld nog even een visum gehaald en het eerste Indonesische geld gepind. In Indonesië zijn we miljonairs! De munteenheid is Rupiah en 1,5 miljoen Rupiah is ongeveer €100,00. Er kwamen enorme stapels biljetten uit de automaat!

Het hotel in Jakarta was prima, we hebben er heerlijk gezwommen, lekker voor je lijf na dat lange zitten, waren op het dak terras met uitzicht op de landende en vertrekken de vliegtuigen, hebben een klein beetje geslapen en hebben wat gegeten. Het val op dat er overal heel veel mensen aan het " werk" zijn. Zeker in het hotel was overal veel personeel. De omkleed ruimte werd niet alleen aangewezen toen we vroegen waar die was, er werd ook iemand geroepen die mee liep. En op de vraag die Age stelde over het drinken van (kraan) water werd als antwoord gegeven dat hij water kon tappen op de plek tegenover de ruimte waar hij was maar ook hier werd nog iemand geroepen om met Age mee te lopen naar die plek (4 stappen!). In de avond vertrokken we naar het vliegtuig voor de volgende vlucht.

Na een nacht met 6 uur vliegen en een tijds verschil van 2 uur kwamen we tegen 7 uur in de ochtend aan in Jayapura. Doordat het hier de hele nacht al aan het regenen was konden we niet meteen landen. We kregen 5 extra rondjes boven het gebied met onder andere het Sentanimeer! Heel mooi om te zien maar ik was ook blij toen we eindelijk geland waren. Jan had voor ons onderdag geregeld in een guesthouse op een paar minuten rijden van het vliegveld.
We werden opgehaald en naar ons verblijf gebracht: een mooi schoon huis met heerlijk waaiers aan het plafond en airco in de slaapkamers. Wat een zegen!
Toen begon de strijd tegen de slaap. We zijn een paar boodschappen gaan doen, hebben een middag dutje gedaan en zijn even gaan toeren. Jan heeft een internationaal rijbewijs, heeft hier jaren gewoond en is een hele goede en gezellige rijinstructeur ( www.janderijlesman.nl in o.a Ede) we mogen een auto van het guesthouse gebruiken en hij rijdt ons overal naar toe. We hebben o.a. gekeken bij de MAF en het Guest house. Daarna zijn we vroeg gaan eten bij Mickey's rijst, sateh, nasi, kangkung ( een soort spinazie) en allerlei bijzondere (alcoholvrije!) drankjes. Lotte heeft daar als eerste van de familie een tjietjak ( geen idee of je dit zo schrijft) gezien. Dit is een soort hagedis die door zuignapjes onder zijn pootjes razend snel tegen muren op kan lopen. Een grappig beestje om te zien en het schijnt dat als je zijn staart vasthoud hij deze gewoon loslaat van zijn lijf! We hebben het nog niet zelf kunnen proberen maar ik heb hem wel veel gehoord vannacht, hij maakt het geluid van zijn naam ( waarschijnlijk is het andersom) en ik wilde liever niet weten of hij binnen of buiten was....