Pass Valley

Vrijdag had Jan via via nog een auto geregeld maar die bleek niet zo betrouwbaar, daar was hij al voor gewaarschuwd maar we wilden het toch proberen. Gelukkig stopte de auto er pas echt mee toen we voor het guesthouse stonden en werd hij de oprit bij het huis op geduwd. Daar blijft hij voorlopig staan, problemen met de koppeling en misschien nog wel meer.
Omdat we zaterdag graag naar Pass Valley wilden moesten we op zoek naar vervoer. Via het netwerk van Jan hadden we al snel een auto met chauffeur(s) gevonden. Zij kwamen ons 's ochtends vroeg ophalen. Eerst gingen we naar het politie bureau om ons te melden. Gelukkig hadden we de juiste formulieren en onze paspoorten dus dit was redelijk snel gedaan. Daarna naar de supermarkt voor wat inkopen voor onderweg en ook voor het eten voor zondag. De supermarkt is best groot en er is veel te koop. Omdat we zondag graag zelf wilden kopen gingen we kijken wat we zouden kunnen maken. We hadden al bedacht dat we macaroni met iets zouden willen eten. We vonden spaghetti i.p.v. macaroni, sjalotjes, ketchup i.p.v. tomaten of tomatensaus en iets in blik waarvan we hoopten dat het smac zou blijken te zijn. Verder kochten we wat brood, drinken, snoepjes en water voor onderweg. De boodschappen werden achter op de auto gezet. De auto was trouwens een Strada, een 4x4 pick up. We hadden twee chauffeurs, eigenlijk een chauffeur en een maatje, de ene heet Oval en de ander Jack. Ze praten niet zo heel veel Engels, eigenlijk niets en roken graag, het liefst in de auto. Toen Age bij de auto bleef terwijl de rest met de boodschappen bezig was vroegen ze of hij ook een sigaret wilde. Hij zei nee en toen ze vroegen of ze in de auto mochten roken en waarom niet was het makkelijkste antwoord: astma. Om ze wel de gelegenheid te geven om te roken zijn we af en toe maar even gestopt.
In het begin zat alleen Lotte met Jack achterin de auto, de anderen zaten in de dubbele cabine maar later verdwenen er steeds meer Versluizen naar het "bakkie" heerlijk toeven daar, de zon op je gezicht, de wind in je haren alleen jammer van die regenbuien af en toe. Gelukkig was er een stinkend dekzeil waar we dan onder konden schuilen.

Pass Valley is een vallei in de buurt van Wamena omgeven door hoge bergen zoals wel vaker bij een vallei. Wat een mooie natuur en wat een grootse bergen op een gegeven moment reden we zo de wolken in. In dit gebied leven veel bergpapua's soms nog in traditionele stijl: wonend in hutjes en schaars geklede mannen met kokers, nou ja je snapt het wel........

In de tijd dat Jan hier woonde had hij een motor en reed hij over de onverharde, slechte weg. Hij nam een keer iemand mee die langs de kant van de weg liep en zetten hem thuis af. Dat thuis bleek een traditionele woning. De vorige keer dat Jan hier met Grace was is hij ook bij deze man langs gegaan en nu gingen we ook proberen of we hem konden vinden. Met behulp van foto's van het vorige bezoek werden we naar een hutje gewezen. Het dorpshoofd, traditioneel (on)gekleed, kwam er bij we werden uitgenodigd om binnen de "schutting" te komen. Dit betekent: over een eerste hek klimmem, een stukje lopen, weer een hekje om over te klimmen, nog een stukje lopen en dan het laatste hekje over. Ineens sta je dan in een soort cirkel van hutjes, 1 lange hut, de keuken, waarachter ook het huis varken een plekje heeft en drie ronde hutten, 1 mannenhut en 2 vrouwenhutten. De bergpapua's hebben soms meerdere vrouwen en als ik het goed begrepen heb is er voor elke vrouw een hut. De vriend van Jan was aan het werk in de groente tuin en werd gehaald. Wij moesten een tijdje wachten en probeerden een gesprek aan te gaan en foto's te maken, niet al te opvallen omdat we ons wel een beetje toeristen voelden maar ook omdat we weten dat er soms geld gevraagd wordt voor het maken van foto's. We werden uitgenodigd om in de keuken hut te komen dat lukte en zo zat ik in één keer naast het stamhoofd in een hutje. Foto's zeggen meer dan woorden dus die zullen we zeker ook plaatsen.

Nadat de vriend van Jan er was hebben we foto's uitgewisseld en nieuwe foto's gemaakt. Daarna weer in of op de auto en verder naar Pass Valley. Hier hebben we een huis bekeken waar Jan heeft gewoond en ook het schoolgebouwtje waar hij les heeft gegeven. Na een tijdje rond hebben gelopen was het weer tijd om richting Wamena te gaan. We namen een iets andere route en kwamen langs mensen die op het land bezig waren, op plekken waar het heerlijk naar Maggi rook en uiteindelijk bij een oude hangbrug bestaande uit houten planken op gespannen metalen draden. Vroeger was dit de enige brug en kon je er niet met de auto over, nu lag er gelukkig een nieuwere brug naast! In Wamena aangekomen eerst maar weer pinnen en toen naar het guesthouse. Omdat het al wat later was en we geen vervoer meer hadden en ook niet echt wisten waar we zouden kunnen gaan eten hebben we onze honger gestild met supermie, brood en een gebakken ei.
Nog even vooruit gekeken naar zondag en toen was het weer bedtijd. Mijn nachten hier zijn niet zo goed, het bed is niet zo fijn en dus val ik laat in slaap en ben ik meestal vroeg wakker.