Jakarta en naar Nederland

Na een slechte dag gisteren, toch een heerlijke nacht gehad. De pillen beginnen hun werk te doen. Het grote bed ( Adriaan: ik merk het niet eens als Hilda zich omdraait) en de lekkere koele kamer helpen daar ook goed aan mee. Vanmorgen iets eerder ontbeten vooral om te kijken of mijn maag al weer wat eten kon verdragen. Ik had er zelf in elk geval meer zin in dan de avond ervoor.
Er was volop keus: nasi, noedels gebakken ei, wit brood eventueel geroosterd, boter, jam, hagelslag, koffie, thee, sap en papaya. Oh ja natuurlijk ook kroepoek, deze keer heel leuk met een gekleurd randje.
Verstandig als ik soms kan zijn koos ik voor het witte brood en een kop thee en een glaasje sap. Dat bleek een goede keus.

Vandaag wilden we wat hoogtepunten van Jakarta bezoeken en daarom hadden we de taxichauffeur van gisteravond gevraagd. Na de rit van het vliegveld naar het guesthouse, door het drukke verkeer, leek het ons beter om de bagage gelijk mee te nemen zodat we rechtstreeks naar het vliegveld konden. Ook besloten we om misschien niet alle plekken te bezoeken afhankelijk van het verkeer.

Het 1e hoogtepunt was ook letterlijk een hoogte punt; we gingen naar het monument national, hier in Jakarta afgekort tot Monas. Een grote ruimte gedeeltelijk onder de grond. Dan een paar trappen omhoog. Hier heb je een mooi uitzicht over het enorme plein. Dan kun je met de lift omhoog tot, waarschijnlijk, 150 meter. Dat moet ik nog een keertje nazoeken....we begonnen dus in de kelder nou ja eigenlijk al voor die tijd, we liepen over een markt, door een hek een enorm park in. Jakarta is erg netjes, zeker als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Sentani. Maar dit gedeelte was super schoon. Ik denk niet dat iemand hier iets op straat durft te gooien.... Hier stond een treintje klaar om ons naar het monument te vervoeren. We hadden ook kunnen lopen maar het was al behoorlijk warm, 33 graden, en het treintje was gratis, we blijven natuurlijk wel nederlanders. Toen we uitstapten en een kaartje hadden gekocht, liepen we door een tunnel onder de weg door naar de kelder. Hier was een grote overzichtstentoonstelling over de geschiedenis van en de weg naar de onafhankelijkheid van Indonesië. Een beetje zoals Madurodam maar dan in allerlei vitrines.
Ik zal hier niet de hele geschiedenis vertellen maar Nederland kwam er niet heel slecht vanaf.

Daarna zoals gezegd met een paar trappen iets omhoog, we kwamen op een hele brede rand waar allerlei mensen rond liepen. Er waren ook veel schoolkinderen, waarschijnlijk omdat volgende week het feest van de onafhankelijkheid wordt gevierd. Al snel werd Age gevraagd om met wat meisjes op de foto te gaan, later ook met jongens en docenten(?). Daarna werd Lotte gevraagd en toen werd zelfs ik gevraagd! Na een kleine 50 foto's konden we dan eindelijk in de rij gaan staan voor de lift. Daar probeerde het echtpaar voor ons hun kind zover te krijgen dat hij met mij op de foto wilde maar het jongetje toonde karakter en ging niet. Even later "moest" zijn kleine zusje dan maar. Terwijl we aan het wachten waren werden er stiekem selfies gemaakt door de ouders, een beetje vervelend werd het wel.
De lift was een heel ander verhaal; we stonden in de rij, er was 1 lift die telkens 6 a 7 personen helemaal naar boven bracht. Daar ging iedereen eruit en als je klaar was ging je weer in de rij staan. Als je aan de beurt was werd je van de top naar de 1e verdieping gebracht en moest je met de trap verder naar beneden. Best slim want zo konden de mensen beneden gelijk instappen als de lift kwam. We hebben genoten van het zicht over Jakarta. Het was heel helder dus we konden ver kijken.

Inmiddels had dit bezoekje aardig wat tijd gekost en toen we terug in de taxi waren besloten we het programma in te korten maar ook om eerst op zoek te gaan naar wat eten. Na het eten gingen we richting het oude gedeelte waar veel gebouwen te vinden zijn. Uit de tijd van de V.O.C. Mooi om te zien en soms ook echt Nederlands. We zijn ook nog bij de rode brug geweest, een ophaalbrug, typisch Nederlands.

Daarna richting vliegveld, vooral omwille van het verkeer. Het wachten op het vliegveld hebben we shoppend door gebracht, nog wat drinken, even omkleden en toen was het. Al tijd om te boarden.
Met ongeveer een half uur vertraging vertrokken we. Net hebben we een tussen stop in Singapore gehad waarbij iedereen het vliegtuig uit moest en weer door de veiligheidscontrole en langs de douane moest. Het goede nieuws is dat we net voor de laatste keer zijn opgestegen deze vakantie en dat we nog maar 11 1/2 uur moeten vliegen. Oh ja, de pisang goreng van tante Saartje is ook door de (strenge) douane van Singapore gekomen nu alleen nog Nederland in. Als je wilt komen proeven, geef even een seintje, misschien is er dan nog wat voor je over. Het slechte nieuws is dat de piloot bij het opstijgen al waarschuwde voor veel turbulentie en dat we nog 1 keer moeten landen maar dat gaat vast lukken. Waarschijnlijk komt er nog een afsluitend berichtje, ik kan nog niet zeggen wanneer, misschien dit weekend. Dan zullen we ook nog proberen om wat meer foto's te plaatsen.

( even een pauze want er wordt een maaltijd uitgedeeld. We mogen weer kiezen kip met aardappel wedges en boontjes en worteltjes of rijst met beef, ik ben voor de aardappelen gegaan en dat het in Jakarta en in mijn lijf nu 3.00 uur 's nachts is, de plaatselijke tijd 2.00 uur 's nachts is en in Nederland waar we nu maar alvast het ritme van proberen op te pakken, 21.00 uur is geeft natuurlijk niets, nouja...... Ik eet niet vaak met mijn ogen dicht maar kan ze nu bijna niet meer open houden)

Voor nu, bedankt voor jullie aandacht voor onze belevenissen. Het was soms lastig om de tijd te vinden om iets te schrijven, lastig om op de iPad te typen ( dat gaat zoveel langzamer dan mijn gedachten gaan en ik heb na het plaatsen van de stukjes ook behoorlijk wat schrijffouten ontdekt maar die weer gaan verbeteren.....misschien later eens, sorry daarvoor ) of om een internet verbinding te vinden om de stukjes online te krijgen, maar ik kan nu wel zeggen dat ik blij ben dat ik het heb gedaan. Het is een mooie verzameling geworden, recht uit het hart, leuk om later nog eens terug te lezen. Bedankt!

En als ik dan toch aan het bedanken ben:
(oom) Jan, heel erg hartelijk bedankt! Je hebt door je bijzondere contacten deuren voor ons weten te openen die we anders misschien niet eens gevonden hadden. De foto waarop ik in de keukenhut naast het schaars geklede stamhoofd van de Danistam zit is één van de mooiste herinneringen aan deze reis.
Adriaan, al meer dan 25 jaar houd ik van jou. Zonder jou had ik deze reis nooit gemaakt en zonder jouw steun had ik deze reis nooit kunnen maken. Als er iemand is die liefde waar kan maken, het belang van een ander hoger achten dan je eigen belang, dan ben jij dat! Op naar het volgende avontuur....
Age, altijd in voor een goed gesprek. Op jouw tijd oprecht geïnteresseerd in geschiedenis en achtergronden. Ook in wificode's en dat niet alléén voor je werk