Maandag 8 augustus, Rondrit op Biak

Vanmorgen werd ik wakker van het tikken van de regen op het golfplatendak van het guesthouse. Daar gaan onze plannen voor vandaag dacht ik. Het ontbijt kwam een kwartier te laat maar was wel heel feestelijk: warme thee met suiker en donuts met een zuur glazuur en daarop hagelslag. Voor ieder twee dus voldoende. Hoewel ik best van donuts houd vond ik deze wat aan de vette kant en had ik eigenlijk liever witte rijst gehad....... Nu wordt het echt tijd om naar huis te gaan zeg, vrijwillig rijst voor het ontbijt!

Na het ontbijt kwam de taxi, een andere dan we gedacht hadden en het grote voordeel hiervan was dat deze chauffeur wel naar de waterval kon rijden. De eerste taxi kon dat niet omdat de auto niet genoeg power had, tja dan was ik al niet zo lekker ingestapt natuurlijk. We hadden een vol programma, eerst ging de rit naar de plek waar vroegen een groot en luxe hotel stond. De eigenaar was een zoon van Suharto. Van alle pracht en praal stond alleen de toegangspoort nog overeind. Van de rest was helemaal niets meer te zien. Alle materialen was door de bevolking weggehaald om te gebruiken voor hun eigen huis en de plek was eigenlijk gewoon weer oerwoud.

Daarna ging het naar de grotten waar in de 2e wereld oorlog Japanners zich verscholen hadden, dat was een aardig eindje rijden maar op zich was dat niet zo erg omdat het toch regende. Bij de grot aangekomen was een soort kantoortje waar we moesten betalen en waar ook allerlei foto's en gevonden voorwerpen lagen. Dingen zoals brillen, glazen voor in de brillen in allerlei kleuren, scheermesjes, wat aardewerk, helmen enz. Maar ook foto's waarop je kon zien hoe er na de oorlog onderzoek gedaan wordt naar de gevonden botten en hoe die botten eens in de zoveel tijd tijdens een ceremonie verbrand worden. Er worden nog regelmatig spullen en botten gevonden en er worden dan ook weer bijeenkomsten gehouden. Voor zo'n bijeenkomst is de entree prijs lager voor Japanners.
De grot zelf was niet zo groot maar wel bijzonder om te zien. We gingen een flink aantal treden naar beneden, langzamerhand hadden we geen last meer van de regen. Beneden zag je goed hoe groot de gaten waren die waarschijnlijk door de bombardementen waren ontstaan. Dat denk ik tenminste want er was in de grot geen enkele informatie te vinden. Wat ook heel mooi was om in de grot te zien was de hangende wortelstelsels van de bomen boven de grot die zelfs door de grot heen groeien. Ik heb wat mooie foto's kunnen maken voor mijn Aardrijkskunde en Biologie collega's denk ik. Niet dat de rest ze niet zou mogen zien hoor......Natuurlijk moesten we ook alle traptreden weer op en ondertussen heb ik ze maar even geteld:180 dat viel dus wel mee maar de treden waren wel van ongelijke hoogte, dus opletten geblazen.

Na de grotten gingen we terug naar de stad zelf. Bij het vliegveld gingen we proberen om alvast de stoelen voor de vlucht van morgen te reserveren want als je met 2 Versluis broertjes reist is dat natuurlijk wel een dingetje. Daarna op zoek naar een plek voor de lunch. Omdat we in het guesthouse niet veel meer kunnen koken dan super mie of onze zelf meegebrachte cup-a-soup hadden we afgesproken om te proberen een warme maaltijd als lunch te eten zodat we dat vanavond niet meer hoeven te doen. We (Jan, natuurlijk) vroegen aan de chauffeur of hij een goede plek wist om te eten waar we geen buikpijn zouden krijgen. Helaas was dat voor mij al te laat. Ik heb een beetje westers gegeten, wat friet en krokante stukjes kip.

Na het eten was het tijd om naar de supermarkt te gaan we zochten extra lekker brood voor het avond eten. We vonden een heus pizzabrood. Nog wat zoete broodjes voor de lekkere trek en toen hup de taxi weer in. De taxi is vrij luxe zeker in tegenstelling tot onze eerste taxi op Biak, die zonder dashboard enz. Deze taxi heeft een ruime plek naast de chauffeur, dan een 2 persoonsbankje, dan nog een 2 persoonsbankje en achterin een 3 persoons bankje. Bij dat bankje stond ook nog een krukje en als je dus helemaal achterin zat kon je zelfs met je voeten op het krukje gaan liggen. Een nadeel was dat de deur, die aan de zijkant zat de hele rit open bleef. Nadeel met de regen maar een voordeel bij het foto's maken en het naar buiten kijken. Regelmatig werden we n geroepen: mister! Mister! Waarbij het niet uitmaakt of je een dame of een heer bent. We horen ook vaak het minder vriendelijke: boeleh! (Als je het zo schrijft) wat boloog betekent. Misschien te vergelijken met het woord spleetoog wat in Nederland nog wel eens wordt gebruikt.

We reden erg lang langs de noordkust, de andere kant van het eiland, wij zaten aan de zuidkant, door kleine en grote dorpjes, langs plaatsen waar de tsunami aan land is geweest,net zolang tot we bij een waterval kwamen. Dat was wel de moeite waard zeg! Terwijl we uitstapten kwamen er meteen een stuk of 8 jongens en meisjes aan. Een paar volgden ons onderweg naar de waterval. Terwijl Adriaan, Jan en Age helemaal naar de top van de waterval klommen gingen Lotte en ik tot halverwege. Mijn buik was aardig aan het protesteren en ik was ook behoorlijk misselijk, niet zo goed dus.
De wat oudere kinderen bleven bij mij en Lotte staan en 2 kleine jongetjes liepen mee naar boven. Toen Adriaan,Jan en Age weer naar beneden gingen bleven deze jongetjes boven. Toen iedereen weer beneden was en 1 van de jongetjes via een andere weg naar beneden klom met de kleren van het andere jongetje werd ons duidelijk dat hier gesprongen ging worden. Als een echte pro wachtte het jochie tot iedereen klaar stond met fotocamera en telefoon en daar ging hij. Gelukkig hebben we de foto's nog. Hij kwam veilig beneden.
We gaven de 2 een klein centje hoewel ze daar helemaal niet op uit waren.

Toen weer terug in de taxi 2 uren rijden naar het guesthouse. 17 augustus is hier de grote nationale feestdag. Iedereen is druk bezig om zijn gras te maaien, de hekken te verven, vlaggen en vaandels op te hangen en ook de scholen bereiden zich voor. We denken dat er een optocht of parade wordt gehouden want bij elke school waar we langs reden was de schoolband, vooral trommels en af en toe een lyra(klokkenspel), volop aan het oefenen.
Later op de dag zagen we ook veel volleyballers. Elk dorpje lijkt hier wel een veld te hebben. Soms is de ondergrond van zand, soms van gras en soms zelfs met keien. Niet te hard duiken dan dus.

We waren te laat thuis om nog te kunnen snorkelen daarom maar langzaam aan met het eten bezig. Dat stelt niet zo veel voor: we vragen heet water en maken een soepje of super mie. Samen met wat brood en een beetje the of fris geeft dat een maaltijd waar we best tevreden mee kunnen zijn. Zelf heb ik alleen een broodje gegeten....die buik hè
Toen moesten we alweer inpakken. Ik wilde graag alles wat ik nog nodig heb voor in Jakarta in mijn handbagage meenemen zodat ik mijn grote koffer dicht kan laten daar.
Dat is goed gelukt. Lekker slapen en morgen op naar Jakarta, weer een stukje dichter bij huis.