Zondag 7 augustus Bosnik, Biak

Vandaag is het zondag maar het bezoeken van een kerkdienst gaat vandaag niet lukken. We maken er maar weer een rustdag van behalve dan dat we naar een ander slaapadres moeten.

Eerst maar eens naar het ontbijt buffet: een overdaad aan eten ligt voor ons klaar. Cornflakes met melk, brood al dan niet geroosterd met jam, ter plekke gebakken omelet met vulling naar keuze zoals champignons, kaas, pepertjes,ui lente ui zout peper, tomaat, enz, witte rijs, wat pittige nasi goreng, een vis gerecht, een groente gerecht, kip stukjes om te kluiven zoals wij dat zeggen, pittige, gekookte eieren in een soort kokossaus, koffie, thee, 2 soorten sap en verse papaya.
Nog even en ik ga voortaan thuis ook rijst bij het ontbijt serveren!

Na dit zeer voedzame ontbijt gingen we de koffers inpakken, uitchecken bij het hotel, iemand van het hitel ging een taxi voor ons regelen en even later kwam de taxi voor rijden. Jan ging weer onderhandelen over de prijs en daarna was de uitdaging om alles in de taxi te krijgen inclusief onszelf dat dit lukte kwam denk ik ook door het ontbreken van het complete dashboard waardoor er bij mijn voeten ruimte was voor de koffer van Age, de handbagage rugzak van mijzelf en de topless met de pisang goreng van tante Saartje. Lotte zat ingeklemd tussen allerlei koffers op de middelste bank en op de achterste bank zaten de mannen hoe die er bijzaten weet ik niet want ik kon ze niet zien. Deze taxi was zeker aan zijn 10e leven bezig: het dashboard lag, zoals gezegd helemaal open. Ik kon alle bedrading zien en we hadden ook de werking van de ruitenwissers kunnen zien maar het regende niet en er was maar 1 ruitenwisser. De drie meters die wel in de buurt van het stuur zaten zouden de snelheid, het toerental en de inhoud van de tank moeten aangeven maar ze deden het geen van drie. De chauffeur heeft geen één keer getoeterd dus ik denk dat die het ook niet meer deed. Toen Adriaan instapte begon de treeplank behoorlijk te kraken, mijn raam stond open als er tenminste nog een glas was, ik heb het niet kunnen zien maar het slingertje om het raam omhoog of naar beneden te doen was er toch ook niet dus wat maakt het uit?! In Nederland was deze auto al 20 jaar gelden niet meer door de APK gekomen maar ik denk dat hij hier nog wel 20 jaar mee gaat. Na de rit van ongeveer 40 minuten kwamen we bij het guesthouse aan. Dat was wel even slikken na de relatieve luxe van het hotel.

De kamers zijn boven, met een mooie veranda er voor met uitzicht op de oceaan. 2 kamers hebben airco maar de single room van Jan heeft alleen een ventilator. De kamer van Age en Lotte heeft een toilet en een mandibak. Wij kunnen gebruik maken van de toilet met mandibak op de gang. Op zich is dat niet zo'n probleem maar deze is niet echt schoon! Jammer.

Eerst hebben we een stukje langs de oceaan gelopen. Er is een soort waterkering tussen het dorpje en de oceaan gebouwd. Daarna krijg je wat stenen en een klein reepje zand met oud koraal. Er ligt vaak overal afval langs het water, op het strand, vooral veel plastic. Met Crescendo zouden we hier heel wat zakken plastic flesjes op kunnen vullen zeg!
We zijn over de waterkering een stuk naar het westen gelopen. Van wat we zagen werden we niet echt blij. We hadden gehoopt op een mooier strand met schoner water een beetje lijkend op het strand bij Depapre. We hoopten dat we hier nog zouden kunnen snorkelen maar dit zag er niet zo goed uit. In tegenstelling tot andere guesthouses voelden we ons niet echt thuis in dit guesthouse, er is geen gezamenlijke kamer of keuken dus we kunnen niets koken of koelen. Na overleg en het bespreken van de teleurstellingen en de verwachtingen besloten we om wat acties uit te zetten. Morgen willen we met een taxi over het eiland. In elk geval naar een waterval en ook kijken bij grotten waar tijdens de tweede wereld oorlog de Japanners zich strategisch hadden terug getrokken voor de Amerikanen en misschien nog meer bijzonderheden. Ook wilden we graag heet water zodat we cup-a-soup en of thee konden maken. Bovendien wilden we weten of we ergens in de buurt konden eten en of er ook iets van lakens voor de nacht waren. Age en Jan gingen met de vragenlijst naar beneden. Alles werd geregeld en dat gaf bij iedereen een goed gevoel.
Na de soep/thee werden er plannen gemaakt om toch even te gaan snorkelen. Ik ging niet, mijn maag doet een beetje raar dus ik doe het eventjes rustig aan. Uiteindelijk zijn Adriaan en Age samen gegaan. Ik ben op de veranda gaan zitten schrijven en kon ze nog een tijdje zien.
Toen ze weer terug kwamen bleek dat we gewoon de verkeerde kant waren opgelopen. Als we 100 meter de andere kant (naar het oosten) waren gelopen hadden we een prachtig strand gevonden compleet met hutjes met vlonders waar je op kunt liggen enz. Het is inmiddels de hele middag aan het regen dus vandaag gaan we er niet meer naar toe. Als we morgen op tijd terug zijn gaan we er nog heen. Er is ook onderwater weer veel moois te zien: grote zeesterren, vissen en zelfs een gemeen kijkende vis die in een holletje naar buiten keek.

Ik ben benieuwd wat morgen brengt.