Van Tana Merah naar Wamena

We zouden om 11.00 uur vliegen vanaf het vliegveld in Tana Merah daarom zou de taxi om 9.30 uur komen. We zouden om 9.00 uur ontbijten en dachten dus redelijk lang te kunnen slapen.
We werden echter in alle vroegte wakker van kloppen op onze deur en iemand die ohm Jian riep. Adriaan ging kijken en het bleek Saartje te zijn. Met een slaperig hoofd probeerde Adriaan haar duidelijk te maken dat hij verder op sliep. Daarop begon ze op de volgende deur te kloppen maar dat was de kamer van Age en Lotte. Snel trok Adriaan een broek aan en ging naar buiten maar hij was al te laat....ze stond al bij de volgende deur en daar sliepen wildvreemde mensen. Uiteindelijk kwam ze met hulp van Adriaan bij de laatste deur; de kamer van Jan. Jan werd wakker maar dacht eigenlijk nog dat hij sliep en aan het dromen was. Arme Jan regelrecht uit je slaap Indonesisch praten het klonk niet ernstig dus we zijn maar weer gaan slapen. Bij het ontbijt bleek dat ze geld was komen halen voor een plastic bak/ emmer met deksel die ze hier een topless noemen, wat ik dan weer niet begrijp want volgens mij heeft hij juist wel een top.......toen we met de taxi via een omweg langs een oud huis van mijn schoonouders, op het vliegveld kwamen bleek dat de emmer voor 3/4 vol zat met gebakken banaan. Om mee te nemen naar Nederland, we gaan het proberen!

We hadden inmiddels bericht gekregen dat het vliegtuig een uurtje later zou komen dus we hadden tijd genoeg. Op het vliegveld terrein ligt een oude begraafplaats hier ligt ook de vrouw van een zendeling begraven. Mijn schoonouders hebben in elk geval deze zendeling nog gekend en we wilden graag een foto maken van het graf. De man van Saartje, Jopie had toestemming geregeld dus we mochten het terrein op. Onder begeleiding van minimaal 4 hotemetoten hebben we wat foto's gemaakt. Daarna weer naar de parkeerplaats waar de taxi nog stond met de bagage. De bagage was bewaakt door 2 vriendinnen? van Saartje. Met de schoenen onder de rode aarde (Tana Merah) gingen we schuilen voor de regen. Na de bui konden we onze schoenen gelijk een beetje schoonspoelen in de plassen. We werden gevraagd of we binnen wilden wachten (een wachtruimte met stoelen en airco) gelukkig mochten de uitzwaaiers ook mee naar binnen toen we het vroegen. Eerst met zijn allen door de controle daarna lang wachten op het vliegtuig. Naast onze uitzwaaiers, 5 personen, en wijzelf zaten daar ook minsten 8 personeelsleden. Op het laatste moment kwam er nog een dochter van Columbus, de man die we hadden ontmoet op het vliegveld in Wamena en die vroeger ook in Kouh heeft gewoond. Hij had groente meegegeven met het vliegtuig voor haar en zij gaf op haar beurt weer vis mee voor hem, handig als je contacten hebt!
De vis rook behoorlijk........verder zal ik er niets over zeggen behalve dan dat de piloot ook vond dat de vis maar ver weg moest liggen.

De vlucht terug ging nog over Boma, waar mijn schoonouders ook hebben gewerkt en waar Jan later nog een tijd heeft gewerkt en gewoond. Het weer bij Wamena was regenachtig en bij het landen was er een flinke regenbui. Nu houd ik niet zo van vliegen maar de landingen vind ik echt niet leuk. De regen maakte dat niet leuker maar het is gelukt en viel achteraf heel erg mee. Dat is vaker zo natuurlijk......

Tot onze verrassing stond Marcel, die we tijdens de vlucht van Sentani naar Wamena hadden ontmoet, op het vliegveld te wachten op ons. Eerst hebben we de vis afgeleverd bij Columbus en omdat we nog een fotoboek over hadden hebben we hem er één gegeven. Onmiddellijk kwamen allerlei collega's bij hem staan om te kijken. Diverse mensen werden herkend, leuk om te zien!

Het guesthouse is super mooi, eerst krijg je het gedeelte waar de eigenaren wonen. Als je doorloopt kom je op een binnenplaats, aan die binnenplaats liggen onze kamers, 1 voor Jan, 1 voor Age, 1 voor Lotte en 1 voor Adriaan en mij. Iedereen heeft een eigen badkamer met hurktoilet en mandibak. Alleen Adriaan en ik niet. Gelukkig is er ook nog een badkamer aan de binnenplaats met een gewoon toilet en een douch in bad! We maken er graag gebruik van!
De keuken is schoon en netjes, we mogen gebruik maken van de thee en koffie en het water. In de koelkast staan allerlei snacks en drinken die we tegen een kleine vergoeding kunnen kopen, goed verzorgd dus. We hebben die dag verder niet zoveel gedaan.
'S avonds hebben we maar weer eens wat miljoenen uit de muur getrokken, 5 miljoen kunnen we maximaal pinnen per persoon per dag. Aangezien we de vlucht van en naar Tana Merah en de vlucht van Sentani naar Wamena v.v. contant moesten betalen hadden we aardig wat miljoenen nodig. Daarna zijn we wat gaan eten en toen naar bed, morgen is er weer een dag en staat een autorit op het programma.