Wamena en Tana Merah

Zo veel.......

Nu is het donderdagavond, nu ik dit typ moet ik nog heel hard nadenken, is het echt pas donderdag? Voor mijn gevoel hadden de afgelopen 2 dagen net zo goed 2 weken kunnen zijn, wat is er veel gebeurd!

We zijn dinsdagochtend, na de grote inpak uitdaging al vroeg naar het vliegveld gebracht. Bij het inchecken begon er naast ons ineens iemand Nederlands te praten. Een man die met zijn vrouw en 3 van hun kinderen ook naar Wamena (met slechts 1 M en niet zoals in mijn vorige stukje met 2, sorry!) vloog. Zij wonen en werken daar in een kliniek voor HIV patiënten, ook een groot probleem op Papua. Het vliegen van Sentani naar Wamena duurt maar een half uurtje, een kwestie van opstijgen en de landing weer inzetten. Adriaan bij het ene raampje en Jan bij het andere.....zoals het hoort.
Vanaf het vliegveld van Wamena werd onze bagage die daar zou blijven alvast door een taxi naar het guesthouse gebracht nadat dezelfde taxi ons bij het kantoor van de MAF had gebracht.
Daar hebben we even gewacht en toen was het instappen geblazen. We vlogen in een Kodiak (ik begin er ook al een beetje verstand van te krijgen) en Adriaan mocht naast de piloot zitten. Bijzonder! Toen we opstegen zagen we pas goed hoe mooi dit gebied is, we vlogen vanuit de bergen naar het vlakke deel en zagen onderweg een waterval, hele mooie bergen en wolken, de rivier en tenslotte Boma, waar Jan gewoond en gewerkt heeft en toen Kouh (als je tenminste aan de goede kant van het vliegtuigje zat, ik dus niet maar Age, Jan en de piloot wel