Jayapura, visum, vogels, de stille oceaan en meer
Door: Hilda
25 Juli 2016 | Nederland, Ermelo
De weg naar Jayapura was voor Adriaan op sommige plekken nog heel herkenbaar en ook het gebouw waar vroeger de visa gehaald moest worden stond er nog en werd herkend. Met de visa op zak trokken we verder we zagen mooie doorkijkjes op het Sentanimeer en toen we een foto stop maakten en daarna terug naar de auto liepen, zei Age dat hij iets heel moois had gezien en dat we even moesten komen kijken. We liepen naar Age toe en zagen inderdaad iets heel moois!
Een schitterend huis in bijna protserig koloniale stijl. Het was het huis van een districtshoofd.
In de tuin die we gedeeltelijk vanaf de weg konden zien stonden grote kooien met ik denk alle bijzondere vogels van Papua. En later bleken er ook nog andere bijzondere dieren te zijn..
Terwijl we door het hek foto's probeerden te maken van de kooien en hun inhoud kwam er een vrouw aanlopen. Het hek ging een beetje op en ze vroeg of ze wat voor ons kon doen. We vertelden wie we waren en waar we vandaan kwamen en dat we de vogels zo mooi vonden.
Ze ging bellen met haar " baas" de vrouw van het districtshoofd en ze kreeg toestemming om ons binnen te laten!!!
Wat we toen zagen: witte kakatoes, loeri's, zwarte kakatoes, beo's , paradijsvogels, kroonduiven en een onbekende soort kakatoe. Daarnaast liepen er ook nog andere dieren rond het huis casuarissen met jongen, herten, koeskoes en een boomkangoeroe. Zo mooi om deze speciale dieren zo bij elkaar te zien.
We hebben de nodige foto's gemaakt en toen we bij het afscheid onze dank uitspraken hebben we zelfs nog even adressen uitgewisseld voor als ze eens in Nederland zou zijn!
Helaas is het wifi netwerk hier niet goed/ snel genoeg om foto's te plaatsen zodra dit wel kan zullen we ze zeker plaatsen, nog even geduld dus.
Na het onverwachte dierentuin bezoek hebben we nog iets verder gereden om uiteindelijk in the middle of nowhere, in een hotel (adresje van Jan!) een kopje thee te drinken met een fantastisch uitzicht op de stille oceaan in de verte.
Toen was het tijd om even naar de oceaan te rijden. Aangezien mijn ervaringen met Oceanen nog uit niets bestonden was dit een bijzonder moment. Tijd om te zwemmen was er niet echt maar ik heb we even tot mijn knieën in het heerlijke warme! water gestaan. Toen weer door voor een hele late lunch, boodschappen en alvast wat souvenirs. Daarna Grace gebeld voor haar verjaardag, GEFELITEERD!
De Plannen voor de rest van de reis vast gelegd en de tickets daarvoor ( laten) regelen. Na het avond eten is Age bij een soort zaalvoetbal gaan kijken. Wij zijn wat stofjes ( batik) gaan kopen en kijken. Toen we na 45 minuten weer bij Age kwam was hij volop aan het voetballen en zweten! Respect hoor! Zelfs bij ons brak het zweet uit terwijl wij alleen maar aan de kant stondenVolgens Age was hij bij het eerste potje heerlijk bezig maar al snel daarna kreeg hij last van de warmte enz. Jaja........
Weer terug in het guesthouse stonden we voor een moeilijke opgave: koffers in pakken.
We reizen morgen (dinsdag) van Sentani naar Wammena, in de bergen. Daar vandaan reizen we met een MAF (Mission Aviation Fellowship, google maar even als je het niet kent, een geweldige organisatie) vliegtuigje naar Tana Merah. Na een overnachting daar varen we met een boot naar Kouh. Van woensdag op donderdag slapen we in Kouh, dan weer terug naar Tana Merah, weer een navht je over en dan voor langere tijd naar Wammena. Niet alle bagage kan en hoeft mee naar Wammena en of naar Kouh; omdat we na Wammena weer hier in Sentani zijn kan een deel van onze bagage hier blijven. Dat scheelt ook weer een beetje in de kosten voor de bagage in het vliegtuig. Dus moesten we alle bagage verdelen over drie groepen: een deel blijft hier in Sentani, een deel gaat mee naar Wammena maar niet mee naar Kouh, deze is extra lastig omdat in Wammena geen tijd is om de bagage nog om te ruilen omdat we vrijwel direct door vliegen en onze "Wammena bagage opgehaald wordt en naar het guesthouse gebracht wordt. Het laatste deel gaat uiteindelijk mee naar Tana Mera en Kouh. En dat mag niet teveel bagage zijn omdat we in een klein vliegtuigje vliegen.......ik hoop dat jullie het nog, snappen zo niet lees dit gedeelte dan nog een keer, probeer het zelf thuis eens uit of anders, lees gewoon lekker door.
Oh ja vergat ik bijna de extra handicap te vermelden: toen we net lekker bezig waren viel de stroom uit! En dan is het hier ook gelijk helemaal donker en zit je behalve zonder airco ook zonder stromend water. Age was zich net lekker aan het douchen! Gelukkig was het na ongeveer een kwartiertje voorbij. En als het wifi nou ook nog even meewerkt kunnen jullie dit ook weer lezen. De komende dagen is niet duidelijk of en wanneer er wifi is maar we zullen blijven schrijven en plaatsen alles zodra het kan.
Groeten,
Hilda
-
26 Juli 2016 - 12:22
Jaap Pos:
Ja, het licht viel uit. In de stad Yogjakarta was het gebruikelijke dat 3/4 van de stad afwisselend stroom had. De andere 1/4 zat dus in het donker. Van Ilma begrepen dat familie van jullie als predikant heeft gewerkt ? Aardig om te vertellen dat ik in Yogjakarta veel contact heb gehad met Dr.Ds. Dick Bakker en Ds. Drewes, beiden verbonden aan de theologische school en met Ds.de Zwart in Keboemen. waar ik de Paasdagen heb doorgebracht. Bij mijn eerste terugreis in 1971 zat er in het vliegtuig een gezin met 3 jonge kinderen. Ik bood de twee kinderen aan om bij mij voor het raam te komen zitten en begon een gesprek met de vader van het gezin. Toen hij vroeg waar ik woonden waren we wel even verbaast. Zij waren voor vakantie onderweg naar zijn ouders in Ermelo, een zoon van Ds. Brandsma. zelf ook predikant, met zijn gezin die toen waren gestationeerd op Celebes. Zo is de wereld maar klein, maar machtig interessant.. Goede reis gewenst. -
29 Juli 2016 - 06:29
Piet Kerkhoff:
Geweldig om jullie reis op zo'n manier mee te mogen maken. Een levensreis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley